Van Ennis naar Helena

Vanmorgen hebben we, voor ons doen, een beetje uitgeslapen. Ik werd rond half 8 wakker na een nacht niet zo best slapen. Ik heb veel last van mijn schouder gehad.

Ik ben de reacties op het blog en op Facebook gaan checken en heb het nieuws gelezen. Nogmaals een poging gedaan om het blog van gisteren te uploaden maar lukte weer niet. Hopelijk hebben we vanavond in ons hotel in Helena betere WiFi. 

Om 8.15 uur heb ik de anderen wakker gemaakt. Helaas voelt Caro zich vandaag niet lekker. Ze is misselijk en heeft het koud.

Terwijl wij met zijn 3en alles weer inpakken en in de auto zetten, zit zij op de wc. Na een tijdje moet ze dan ook echt overgeven. 

Hierna voelt ze zich heel even iets beter dus we zijn in de auto gestapt naar Ennis om een ontbijtrestaurant te zoeken.

We komen terecht bij 'Yesterday's Soda Fountain', een restaurantje en tegelijkertijd ook de plaatselijke apotheek. 

Maurice en ik bestellen eieren met toast, Olaf een homemade cinnamon roll. Caro hoefde niets, zij was weer misselijk en moest weer overgeven. 

Na het eten zijn Caro en Olaf in de auto gaan zitten (met de ramen open), wij hebben nog even rondgekeken in het dorpje. Verbazingwekkend hoeveel winkeltjes en restaurantjes er in dit soort kleine plaatsjes zitten. In Nederland hebben plaatsjes van deze omvang helemaal geen voorzieningen. 

Weer terug bij de auto zagen we dat Caro lag te slapen. Wat doen we? Meteen naar Helena rijden? Maar dan zijn we daar wel erg vroeg. Of toch maar doen wat we op de planning hadden?

We kiezen voor het laatste en rijden naar Virginia City. Dit is een stadje dat groot was ten tijde van de goudkoorts. In 1865 was het zelfs de hoofdstad. Maar al snel werd de goudvondst minder en werd er een nieuwe goudader gevonden bij Helena. Veel van de inwoners trokken weg en Virginia City werd een spookstad. In de jaren 40 heeft een echtpaar de gebouwen opgekocht en opgeknapt voor toerisme.

Omdat Caro lag te slapen zei Olaf dat hij wel in de auto bleef. Maurice en ik hebben even rondgekeken in Mainstreet. Er zitten een aantal winkeltjes en soms was een winkelpand nog ingericht zoals het er 150 jaar geleden uit moet hebben gezien.

Naast Virginia City ligt Nevada City, ook ooit een welvarend mijnwerkersstadje wat eind 19e eeuw in verval raakte. Dit stadje is echter Alleen een openluchtmuseum. Om het echt goed te bekijken kun je een kaartje kopen. Er staan niet alleen huizen uit Nevada City maar ook uit andere oude mijnstadje. Het had ons op zich wel leuk geleken om er in te gaan, maar dat hebben we nu maar niet gedaan ivm Caro.

We hebben de navigatie ingesteld op Helena. Misschien gewoon beter om naar het hotel te rijden. Na een tijdje werd Caro wakker, ze was weer misselijk. We zijn gestopt in het eerste de beste plaatsje wat we tegenkwamen. Dit wasTwin Bridges.

We zijn naar binnen gegaan bij een supermarkt/slijterij/koffietentje waar Caro snel de wc opzocht. 

Maurice en ik hebben ondertussen maar een koffie besteld. Nadat Caro klaar was hebben we nog wat boodschappen gekocht. Voor Caro een fles Coca Cola, om haar maag te kalmeren. En voor Maurice een Almondjoy. Een soort Bounty met een amandel er bovenop. Erg lekker vinden wij ze!

Het is vandaag trouwens weer erg warm. We hadden weer 3 digit temperatures, zoals ze hier zeggen. Dus boven de 100 graden Fahrenheit. Zo blij dat het in Yellowstone even wat minder warm was (alhoewel 30 graden natuurlijk ook nog steeds warm is).

Na de laatste keer overgeven was Caro gelukkig iets opgeknapt en zijn we zonder verdere onderbrekingen doorgereden naar Helena. De omgeving was weer schitterend, met dan weer bergen, dan weer farmland, af en toe een klein dorpje, of zomaar een kerkje met begraafplaats in de middle of nowhere.

Voordat we naar het hotel reden zijn we eerst gestopt bij de Starbucks. Voor de 'Been There' beker van Montana en een ijskoude frapuccino.

Even voor 15.00 uur waren we bij het hotel. Ik was van plan om hier de was te doen, want dat is inmiddels wel nodig. Blijkt dat het hotel helemaal geen wasmachines heeft, terwijl dat wél op Hotels.com stond!!

Dus Maurice en ik zijn met al het wasgoed naar de dichtstbijzijnde wasserette gereden, Little Dipper Laundromat. Boek mee en maar wachten. Het was me toch een partij warm in die wasserette, echt vreselijk. De kleren die we aanhadden hadden ook gelijk een wasbeurtje kunnen gebruiken! 

Met een uurtje was alles weer gewassen en gedroogd. De kleding meteen opgevouwen, ondergoed en sokken in een tas gepropt, dat komt in het hotel wel.

Weer terug in het hotel alle kleding gesorteerd en weer in de koffer gedaan. En daarna het ondergoed opgevouwen en de sokken bij elkaar gezocht. En dit keer had ik eens een keer geen eenlingen!!

Voor het eten zijn we naar Applebee's gereden. Daar hadden wij nog nooit gegeten, maar in meerdere blogs van anderen heb ik gelezen dat zij er lekker aten. 

En ook wij hebben er lekker gegeten. Olaf had een steak, Maurice three cheeses pasta en ik de babyback ribs. Caro had alleen breadsticks (die trouwens erg lekker waren), meer durfde ze nog niet aan.

Na het eten zijn we nog even door downtown gereden en hebben wat foto's gemaakt bij het Montana State Capitol Building. 

Op weg daar naartoe zagen we trouwens allemaal hertjes staan. Gewoon, midden in een woonwijk!

Bij terugkomst in het hotel eerst de ArriveCan app ingevuld, want morgen gaan we Canada in! Deze app is een soort coronacheck app. Je moet hierin je paspoort en je vaccinatiebewijs uploaden.

Nu nog even alles inpakken, zodat we dat morgenochtend niet hoeven te doen (we moeten hier morgenochtend om 8.45 uur wegrijden om op tijd te zijn voor de activiteit van morgen) en dan nog even lezen. 

Hopen dat Caro morgen opgeknapt is!