Jarig in Vancouver

Ik werd vanmorgen om 8.15 uur wakker. Prima geslapen. Helaas werd ik wakker met keelpijn, blegh!

Allereerst hebben we Maurice gefeliciteerd met zijn verjaardag.

Daarna onder de douche gestapt, terwijl Maurice belde om het ontbijt te laten bezorgen (zal nog wel een coronamaatregel zijn). Klaar met douchen kwam ik er achter dat er geen handdoeken meer waren! Olaf en Caro hadden gisterenavond gedoucht en blijkbaar waren er maar handdoeken voor 2 personen. 

Dus Maurice wéér de receptie gebeld die gelukkig héél snel de handdoeken kwamen brengen.

Het ontbijt was er inmiddels ook. Voor alle 4 een bruine papieren zak met water, een pakje sap, croissantjes en kaasstengels, koekjes, ricecrispies en een banaan. En in 2 zakken een zakje koffie om zelf koffie te zetten (maar die was niet te drinken zei Maurice).

Nadat iedereen aangekleed was zijn we eerst met de auto naar een filiaal van 'London Drugs' gereden. Hier kun je dagkaarten voor het openbaar vervoer kopen. Daarna weer terug naar het hotel om de auto te parkeren en naar de bushalte gelopen.

We namen de bus naar Lonsdale Quay om vanaf daar met de Seabus naar downtown Vancouver te varen. 

Vanaf de boot had je een geweldig uitzicht op de stad en op de Lionsgate bridge, de brug die Vancouver verbindt met North Vancouver.

Halverwege de overtocht bedenk ik me dat ik de plattegrond heb laten liggen in het hotel. Niet handig! Maar gelukkig stond er in de aankomsthal een kastje met allerlei toeristenfolders, waaronder ook een plattegrond. 

Met behulp van deze plattegrond wisten we dat we linksaf moesten zodra we uit het station kwamen. Want we wilden allereerst naar Gastown, de oudste wijk van Vancouver. Nu een buurt vol met winkeltjes en restaurants. 

En met de beroemde stoomklok. De klok ziet er erg oud uit, maar is het niet. Hij is pas in 1977 gebouwd en in Gastown geplaatst toen de wijk gerenoveerd werd.

Bovenop de klok zitten 5 stoomfluiten en ieder kwartier blaast hij een deuntje.

Het volgende deel dat we wilden bezoeken was Chinatown, maar na 2 straten kwamen we ineens in zwervertown terecht. We schrokken, ons kapot. Overal tentjes. Tientallen, misschien wel honderden zwervers en drugsverslaafden. Overal bergen met troep en de heroïnespuiten lagen op de grond. Gauw wegwezen hier! Chinatown hebben we maar niet bezocht.

Ik ben me echt kapot geschrokken hiervan. Dit was niet in een achterafstraatje, maar gewoon één van de hoofdstraten van Vancouver. 

We zijn gauw weer teruggelopen naar downtown en zijn naar de Vancouver Lookout gegaan. Met een glazen lift ga je naar boven, naar een observatieplatform. Hier heb je een schitterend uitzicht over de stad. Je zie de watervliegtuigen af en aan vliegen en ook zie je regelmatig helikopters landen en weer opstijgen.

We konden in de verte Mount Baker zien liggen. Helaas was het weer niet helder genoeg.

Dit gebouw, gebouwd in 1910, was destijds het hoogste gebouw van het Britse Rijk. En moet je zien hoe klein het nu is vergeleken met andere gebouwen.

Na een tijd genoten te hebben van het uitzicht zijn we naar beneden gegaan. Omdat het lunchtijd was zijn we op het naastliggende foodcourt gaan kijken om iets te eten. Er zaten veel restaurantjes, maar bijna alles was Aziatisch. Olaf en ik hebben een Chinees gerecht gedeeld, Maurice heeft Japans eten gehaald en Caro een of ander Russisch broodje, Piroshki genaamd.

Na de lunch naar Granville Street gelopen en daar de trolleybus gepakt naar Granville Island.

Wat een leuk wijkje! Vroeger een industrieel gebied, maar de pakhuizen zijn omgetoverd naar een winkelgebied. We hebben rondgekeken in de Public Market, een soort Foodhallen. Jammer dat we net gegeten hadden!! Granville Island ziet er uit als een toeristisch vakantieplaatsje, niet als een wijk in een grote stad. Er zitten allemaal kleine leuke winkeltjes en we hebben er op ons gemak rondgekeken.

Na een tijdje de bus weer gepakt naar downtown. 

Vanaf daar gelopen naar Denman Street waar enorm veel fietsverhuurbedrijven zitten. Bij één ervan hebben we fietsen gehuurd en zijn we een rondje door Stanley Park gaan fietsen. Af en toe een stop gemaakt, zoals bij de totempalen.

Of gewoon om van het uitzicht te genieten.

Met flink zadelpijn de fietsen uiteindelijk weer ingeleverd. 

Omdat Maurice jarig is mocht hij bepalen wat en waar we gingen eten. Hier in Vancouver zit ook een Shark Club en daar wilde hij weer eten omdat we daar in Kamloops zo lekker hadden gegeten.

Omdat we nog verhit waren van het fietsen zijn we niet gaan lopen, maar hebben we de bus terug naar downtown genomen. 

Bijna waren we weer in zwerverstown geraakt, maar gelukkig besloten we net op tijd uit te stappen.

We hebben wederom heerlijk gegeten bij Shark Grill, Maurice was blij met zijn verjaardagsdiner.

Na het eten wel weer gaan lopen, goed om het eten te laten zakken. We zijn via Gastown gelopen, waar we nog een paar magneetjes en een Starbucks beker hebben gekocht.

We hebben de Seabus teruggenomen naar North Vancouver en voor het laatste stuk naar het hotel de bus. 

Daar zit ik nu met zere voeten van het lopen de blog te schrijven.

Morgen gaan we Canada verlaten, terug de Verenigde Staten in. Het einde van onze mooie reis komt in zicht helaas.