De terugreis

Netjes op tijd begon het boarden. Voor ons in de rij krijgt een Duitse peuter een enorme driftbui omdat haar koekjes op de grond vielen. Niet te hopen dat die bij ons in de buurt zitten.

We zitten met zijn 4en op rij 21. 3 rijen achter ons zit de peuter met driftbui die de hele vlucht heeft gejankt en gejengeld.

Precies op schema, om 17.20 uur, vertrok het vliegtuig. Dag Seattle! Dag Amerika, wat was het weer fijn om er een paar weken te verblijven!

Caro en ik begonnen allebei met het kijken van Ghostbusters: Afterlive. Even kijken of we Fort Macleod herkenden.

Al snel werd het eten geserveerd, kip met een ondefinieerbaar sausje, aardappelgratin en sperziebonen (of de standaard pasta, dat kon je natuurlijk ook kiezen). Voor vliegtuigvoedsel vond ik het wel te doen, Maurice vond het juist niet lekker. En Caro en Olaf? Die proberen het niet eens! Het ijsje ging er bij Olaf dan wel weer in, 2 stuks zelfs.

Nadat de film afgelopen was ben ik nog wat gaan lezen. Maurice en Caro probeerden al wat te gaan slapen. Even later ging ik ook een poging tot slapen doen. Maar wat was het rumoerig in het vliegtuig! Een jankend kind, mensen die heel hard aan het praten waren, continu het geluid van het open en dicht gaan van de kastjes boven je hoofd en de hele tijd mensen die langs liepen en tegen me aan stootten. En dat op een nachtvlucht! 

Veel geslapen hebben we dus niet, maar ik denk dat ik toch nog wel een uurtje of 2 geslapen heb. 

Geplande aankomsttijd in Amsterdam was 12.20 uur en de vlucht naar Düsseldorf zou 50 minuten later al vertrekken. De landing was ingezet en ik zag op mijn telefoon dat het 2.30 uur was (hij stond nog op Amerikaanse tijd). Ik schrok en zei dat we onze volgende vlucht niet gingen halen. Maar ik had me een uur vergist hahaha! De vlucht was juist heel snel gegaan, want om 11.37 stonden we aan de grond.

Dus we hadden ruim voldoende tijd op Schiphol. De rij bij de douane was erg kort, wat een verschil met de heenreis! Maurice zei tegen mij, voordat we de paspoorten afgaven: "kijken of hij ziet dat je vandaag jarig bent". De douane-beambte was verbaasd dat wij, met een Nederlands paspoort, door de douane kwamen voor een vlucht naar Düsseldorf. Wij vertelden dat we uit Seattle kwamen en daarom door de douane moesten. Hij vroeg of we mijn verjaardag gingen vieren in Düsseldorf, het was hem dus inderdaad opgevallen.

Bij de gate kregen we, net zoals op de heenweg, weer nieuwe boardingpassen vanwege een stoelwijziging. Rij 5 in plaats van rij 22.

Met bussen werden we naar het vliegtuig gereden waar we met een trap naar binnen gingen. Pffff, wat een hitte in Nederland.

Meteen na het opstijgen kregen we een zakje chips en een flesje water. En even later kwam een van de stewardessen aan Caro en mij vragen "wie van de dames er jarig was". Ze vertelde dat ze op de passagierslijst geen data ziet staan, maar wanneer er iemand jarig is staan er gekleurde confetti's achter de naam geprint. We hebben even gezellig met haar gekletst, over onze vakantie en over haar werk bij KLM Cityhopper.

Maar al snel moest ze weer aan het werk omdat de landing werd ingezet. Het is tenslotte maar een vlucht van 25 minuten.

In Düsseldorf naar de bagageband gelopen waar al met 5 minuten de koffers aankwamen, gelukkig waren ze alle 3 meegekomen!

Gelijk Park&Drive gebeld waar ik in mijn beste Duits tegen zei dat we onze bagage hadden en opgehaald wilden worden.

Bij het naar buiten lopen stond het busje er al en met 10 minuten stonden we weer bij onze auto. 

De terugweg zijn we een paar keer gewisseld van bestuurder, want we waren allebei best moe. Olaf was al binnen 10 minuten in slaap gevallen en ook Caro heeft geslapen.

Even voor 17.00 uur waren we thuis. Gauw de koffers naar binnen en even bij de buren, die voor onze katten zorgden, laten weten dat we er weer waren. De buurvrouw vertelde dat ze Dribbel heel weinig gezien hebben, de laatste keer was al een week geleden. Ze is een paar keer gaan zoeken op de camping bij ons achter, waar hij vaak zit, maar geen succes.

Hmmm, dat wordt dus zoeken na het eten.

Maar eerst naar mijn moeder waar we zouden eten. Ze was erg blij met haar cadeautjes, 2 vesten en waxmelts van Yankee Candle. We hebben lekker balletje gehakt, gebakken aardappelen en sla gegeten.

We zijn niet heel laat weg gegaan, want we waren aardig moe.

Bij thuiskomst stond de buurvrouw met Dobby voor de deur. Kat nummer 1 hadden we binnen. Ze was superaanhankelijk en wilde alleen maar knuffelen. 

Vervolgens zijn we naar de camping gelopen, waar al na 2 keer roepen Dribbel hard miauwend aan kwam lopen. Hij is wel wat magertjes, maar verder zag hij er prima uit. We hebben hem opgepakt en mee naar huis genomen waar hij aanviel op het eten. Blij dat we hem gevonden hadden en de buurvrouw en mijn moeder waren enorm opgelucht dat ie terecht was.

We hebben het uiteindelijk nog kunnen rekken tot 22.00 uur, maar toen was de koek echt op en zijn we naar bed gegaan.