We hadden gisterenavond al alles ingepakt, dus we konden snel uitchecken. Brrrr, wat was het koud buiten! Het was slechts 7 graden, maar gelukkig scheen de zon wel.
We zijn eerst naar bakker Le Fournil gereden, dezelfde als gisteren. Het was 7.45 uur en ze waren nog dicht! Ze gingen pas om 8.00 uur open.
Nou, dan rijden we toch eerst langs de Tim Hortons om koffie te halen!
Voorzien van koffie reden we weer naar de bakker, die net open ging. We hebben weer lekkere croissants en vers stokbrood gehaald. Daar komen we de dag wel weer mee door.
En toen snel de auto in, op weg naar Banff National Park. Bij de toegangshokjes mochten we doorrijden, omdat onze gisteren gekochte pas nog geldig was.
Het zicht op de bergen is trouwens toch écht veel mooier in het zonlicht!
We zijn doorgereden tot voorbij Lake Louise. Vanaf daar begint de Icefields Parkway en ik had een heel lijstje gemaakt met dingen die we moesten zien.
De eerste op het lijstje hebben we helaas gemist, we zijn nergens een bord tegengekomen waar dat meer nu was.
Caro en Olaf waren trouwens allebei in slaap gevallen. Vermoeiend voor ze, deze vakantie.
De eerste stop die we maakten was bij Crowfoot Glacier. Een gletsjer hoog in de bergen.
Volgende stop was Bow lake, een meer met helder blauw water waarin de omringende bergen mooi weerspiegeld worden.
Hierna gingen we naar Peyton Lake. Dit meer stond hoog op mijn verlanglijstje vanwege zijn felblauwe kleur. Helaas was het zonnetje inmiddels weer verdwenen en dan komt de kleur iets minder tot zijn recht. Het was ook erg koud, een graad of 5, maar gelukkig liep de trail naar het uitkijkpunt redelijk steil omhoog dus we liepen onszelf wel warm.
Maar het uitzicht op het meer was erg mooi.
Volgende stop was ook weer bij een meer, bij Waterfowl Lakes. Dit was gewoon langs de weg.
Vervolgens stopten we bij Columbia Icefield. Hier heb je een goed zicht op de Athabasca Glacier. Deze gletsjer kun je met speciale sneeuwbussen bezoeken. Daar betaal je echter grif voor, voor ons 4en zou dat bijna 600 Canadese dollar geweest zijn (ongeveer 450 Euro) en dat vonden we toch echt teveel geld. En daarnaast zijn die bussen enorm vervuilend voor de gletsjer en het gaat al niet al te best met de gletsjer. In 100 jaar tijd is hij al enorm veel kleiner geworden.
Er loopt wel een trail naar de voet van de gletsjer. Maar toen wij uitstapten op de parkeerplaats bleek het zo ongelooflijk koud te zijn. Te koud om de wandeling naar de gletsjer te maken. Zelfs met een hemd, T-shirt, vest én trui aan stond ik te bibberen van de kou. De wind zorgde ervoor dat het aanvoelde als -10!!
Wel hebben we even een plaspauze gehouden en ook dat was geen pretje! Hier sta ik te wachten voor de deur van Caro, zij kreeg hem niet op slot. Om een beetje warm te blijven ben ik maar een beetje gaan springen.
Een stuk terug was er nog een parkeerplaats. Vanaf daar kon je ook foto's maken van de gletsjer, maar dan van een iets grotere afstand. Prima voor ons.
Ik ging als enige naar buiten, de rest bleef lekker in de warme auto zitten.
Ik heb snel wat foto's gemaakt en toen snel de auto in en de kachel aangezet! Eh....dit was toch zomervakantie???
We hebben gelijk maar even geluncht op deze parkeerplaats, stokbrood met pindakaas.
Toen de lunch op was zijn we weer gaan rijden. We kwamen langs de Tangle Creek Falls, gewoon langs de kant van de weg.
Maurice en ik zijn even uitgestapt en er naartoe gelopen. Wat een mooie waterval!
Volgende stop was de Sunwapta Falls. De upper falls zijn makkelijk te bereiken vanaf de parkeerplaats. De lower falls bereik je na een wandeling van 1,3 km.
Wij hebben deze wandeling gemaakt. Over een pad vol met boomwortels door een bos liep je naar de lower falls. Het was niet een hele pittige wandeling alhoewel het wel lastig liep met al die boomwortels.
Bij het eerste uitkijkpunt stond een bankje met een herdenkingsplaquette ervoor waarop stond dat dit bankje door de familie was opgedragen aan hun 19-jarige zoon/broer die hier in 1993 was omgekomen. Kijkend naar de waterval kon ik alleen maar denken aan wat een nare dood dat geweest moet zijn.
Het pad liep nog een stukje verder en er waren nog een paar uitkijkpunten waar je het geweld van de rivier goed kon bekijken.
Er loopt wel een trail naar de voet van de gletsjer. Maar toen wij uitstapten op de parkeerplaats bleek het zo ongelooflijk koud te zijn. Te koud om de wandeling naar de gletsjer te maken. Zelfs met een hemd, T-shirt, vest én trui aan stond ik te bibberen van de kou. De wind zorgde ervoor dat het aanvoelde als -10!!
Een stuk terug was er nog een parkeerplaats. Vanaf daar kon je ook foto's maken van de gletsjer, maar dan van een iets grotere afstand. Prima voor ons.
Ik ging als enige naar buiten, de rest bleef lekker in de warme auto zitten.
Ik heb snel wat foto's gemaakt en toen snel de auto in en de kachel aangezet! Eh....dit was toch zomervakantie???
We hebben gelijk maar even geluncht op deze parkeerplaats, stokbrood met pindakaas.
Toen de lunch op was zijn we weer gaan rijden. We kwamen langs de Tangle Creek Falls, gewoon langs de kant van de weg.
Maurice en ik zijn even uitgestapt en er naartoe gelopen. Wat een mooie waterval!
Wij hebben deze wandeling gemaakt. Over een pad vol met boomwortels door een bos liep je naar de lower falls. Het was niet een hele pittige wandeling alhoewel het wel lastig liep met al die boomwortels.
Bij het eerste uitkijkpunt stond een bankje met een herdenkingsplaquette ervoor waarop stond dat dit bankje door de familie was opgedragen aan hun 19-jarige zoon/broer die hier in 1993 was omgekomen. Kijkend naar de waterval kon ik alleen maar denken aan wat een nare dood dat geweest moet zijn.
Het pad liep nog een stukje verder en er waren nog een paar uitkijkpunten waar je het geweld van de rivier goed kon bekijken.
De terugweg was, ook al liep het pad nu weer omhoog, prima te doen.
En de temperatuur was inmiddels ook opgelopen naar een graad of 16. Met het zonnetje erbij voelde het best warm aan.
Bij de auto aangekomen dan ook gelijk mijn trui uitgetrokken!
De laatste stop die we gingen maken was bij Athabasca Falls. De waterval is niet heel hoog, maar wel breed en stort met een enorme kracht naar beneden.
Bij de auto aangekomen dan ook gelijk mijn trui uitgetrokken!
De laatste stop die we gingen maken was bij Athabasca Falls. De waterval is niet heel hoog, maar wel breed en stort met een enorme kracht naar beneden.
Via wat trappen en een brug kun je naar de andere kant van de rivier.
Aan deze kant heb je nog meer zicht op de kracht en snelheid van het water.
Het water valt zo hard dat er een mist van water weer omhoog komt en als je daar dichtbij staat dan word je zeiknat. En dát vond Olaf dus helemaal geweldig!
Binnen no time was hij zeiknat!
Gelukkig was de temperatuur weer wat gestegen, het was nu zo'n 23 graden. Anders had hij het wel heel koud gehad!
Na deze waterval gingen we het National Park uit. Omdat we vandaag weer een uurtje erbij kregen (we gingen naar een andere tijdzone met 9 ipv 8 uur tijdverschil met Nederland ) hadden we nog tijd om een kijkje te nemen in het plaatsjeJasper.
Ik vond dit niet zo sfeervol, maar ook veel minder toeristisch, dan Banff of Canmore. We hebben hier een Beavertail gegeten. Dat is gefrituurd deeg, in de vorm van een beverstaart, met daarop een zoete topping naar wens. We hadden een classic, met kaneelsuiker, en eentje met Nutella en banaan. Erg lekker!
Na nog even rondkijken zijn we weer teruggelopen naar de auto. We moesten nog ruim een uur rijden naar onze bestemming voor vannacht: Valemount.
Bij het binnenrijden van de provincie British Columbia veranderde ook meteen de tijzone. Hierdoor krijg je een heel raar navigatieadvies hahaha!
Na inchecken in het hotel zijn we lopend op zoek gegaan naar een restaurant. Het dorpje is echter een stuk minder compact en sfeervol dan we hadden verwacht! We zijn daarom snel omgekeerd en hebben de auto gepakt.
We zijn gaan eten bij Caribou Grill. Prima gegeten daar. Maar de rekening was nogal pittig. Nou ja, het is niet anders, dus snel betaald.
Maar het zat me niet lekker en bij het naar buiten lopen bekeek ik de bon nog eens. Ik snapte in eerste instantie niet wat er allemaal op stond. Ik zag onze drankjes niet, maar zag wel allemaal side-gerechten die in rekening waren gebracht. En toen ik beter keek zag ik er biefstukken op staan die wij niet besteld hadden.
Dus we zijn terug naar binnen gegaan, bleek dat het inderdaad niet onze rekening was! Die van ons was uiteindelijk 70 dollar lager!
Maar goed dat ik de bon besloot nog eens goed te bekijken!
Wegens het tijdverschil hadden we best vroeg gegeten. Omdat hier verder niets te doen is zijn we maar terug gegaan naar de kamer. Ook wel eens lekker, een rustig avondje met lezen, tv kijken, iets op de Ipad doen of een blog schrijven, zoals ik.
Binnen no time was hij zeiknat!
Gelukkig was de temperatuur weer wat gestegen, het was nu zo'n 23 graden. Anders had hij het wel heel koud gehad!
Na deze waterval gingen we het National Park uit. Omdat we vandaag weer een uurtje erbij kregen (we gingen naar een andere tijdzone met 9 ipv 8 uur tijdverschil met Nederland ) hadden we nog tijd om een kijkje te nemen in het plaatsjeJasper.
Ik vond dit niet zo sfeervol, maar ook veel minder toeristisch, dan Banff of Canmore. We hebben hier een Beavertail gegeten. Dat is gefrituurd deeg, in de vorm van een beverstaart, met daarop een zoete topping naar wens. We hadden een classic, met kaneelsuiker, en eentje met Nutella en banaan. Erg lekker!
Na nog even rondkijken zijn we weer teruggelopen naar de auto. We moesten nog ruim een uur rijden naar onze bestemming voor vannacht: Valemount.
Bij het binnenrijden van de provincie British Columbia veranderde ook meteen de tijzone. Hierdoor krijg je een heel raar navigatieadvies hahaha!
Na inchecken in het hotel zijn we lopend op zoek gegaan naar een restaurant. Het dorpje is echter een stuk minder compact en sfeervol dan we hadden verwacht! We zijn daarom snel omgekeerd en hebben de auto gepakt.
We zijn gaan eten bij Caribou Grill. Prima gegeten daar. Maar de rekening was nogal pittig. Nou ja, het is niet anders, dus snel betaald.
Maar het zat me niet lekker en bij het naar buiten lopen bekeek ik de bon nog eens. Ik snapte in eerste instantie niet wat er allemaal op stond. Ik zag onze drankjes niet, maar zag wel allemaal side-gerechten die in rekening waren gebracht. En toen ik beter keek zag ik er biefstukken op staan die wij niet besteld hadden.
Dus we zijn terug naar binnen gegaan, bleek dat het inderdaad niet onze rekening was! Die van ons was uiteindelijk 70 dollar lager!
Maar goed dat ik de bon besloot nog eens goed te bekijken!
Wegens het tijdverschil hadden we best vroeg gegeten. Omdat hier verder niets te doen is zijn we maar terug gegaan naar de kamer. Ook wel eens lekker, een rustig avondje met lezen, tv kijken, iets op de Ipad doen of een blog schrijven, zoals ik.
Goed zo van het controleren, kan je mooi wellicht nogmaals ergens bij eten voor dat bedrag! Veel plezier maar weer. X Lilian
BeantwoordenVerwijderenToch ook leuk om even zo'n kou mee te maken, gelukkig warmde het daarna weer wat op. En die Beavertail lijkt me heerlijk. Eens kijken of ik een receptje hiervan kan vinden! En wat goed zeg dat je die rekening na keek... Doen ze in Canada trouwens ook aan zoveel % fooi??
BeantwoordenVerwijderen