Naar Vancouver

Vanmorgen werd ik om 6.45 wakker van harde stemmen. Ik dacht dat het mensen op de gang waren, maar toen ik na 10 minuten ging kijken op de gang was er niemand. Bleek het uit de kamer naast ons te komen. Lekker gehorig, die dorm-kamers! Fijn, met al die feestende studenten. 

Ik heb mijn telefoon er maar bij gepakt en ben gaan kijken of er reacties waren op het blog en ik ben ook weer op de hoogte van al het nieuws.

Om half 8 gekeken of iedereen wakker was en ze aangespoord om aan te gaan kleden. Nadat we alles weer ingepakt hadden zijn Caro en ik een bagagekar gaan halen. Maar wat duurde het lang voordat er een lift kwam! Beneden aangekomen zagen we dat maar 1 van de 3 liften het deed. Zal wel met de stroomuitval te maken hebben. Er hing nl. een briefje waarop stond dat er op de hele campus een stroomuitval zou zijn vandaag en dat het gebouw op een generator zou draaien. Maar waarschijnlijk trekt de generator maar 1 werkende lift.

Nadat we eindelijk alle bagage beneden hadden en alles in de auto hadden gezet zijn we gauw op zoek gegaan naar een ontbijtrestaurant. We zijn uiteindelijk bij Cora Breakfast & Lunch terechtgekomen.

Na het eten lieten we Kamloops weer achter ons en begonnen we aan onze reis naar Vancouver. Kamloops vonden we trouwens verrassend leuk!

Het was weer een aardig stuk rijden, maar autorijden in deze mooie omgeving is geen straf! 

We hebben een koffiepauze gehouden in het plaatsje Hope en even in de Dollarama gekeken. Dat is de Action van Canada. Daar hebben we plakband gekocht om de zonnebril van Olaf weer aan elkaar te plakken.

Hoe dichter we in de buurt van Vancouver kwamen, hoe vlakker de omgeving werd en ook was er meer bebouwing, vooral veel boerderijen. 

Op zo'n 70 km van Vancouver werd het erg druk op de weg. Regelmatig stonden we bijna stil. Maar we vermaakten ons wel, want in de lucht waren 6 straaljagers bezig met een vliegshow. We hadden gewoon een live Topgun voorstelling!!!

Even verderop, bij Langley, belandden we echt in de file. Achter ons zagen we al snel een ambulance aankomen, er zal wel een ongeluk gebeurd zijn.

En inderdaad, na een tijdje kwamen we langs een kleine kettingbotsing van 3 of 4 auto's.

Hierna reed het weer prima door, totdat we bij Vancouver waren. Pfff, wat was het druk. Dat is wel weer even wennen hoor, die drukte, na 2 weken dunbevolkte gebieden en national parks.

We zijn naar Lynn Canyon Park gereden, waar ze een hangbrug hebben over de kloof. Deze brug is kleiner dan de Capilano bridge, maar daar moet je 62 (!) dollar voor betalen en de brug in Lynn Canyon is gratis.

Het was erg druk bij Lynn Canyon Park, maar gelukkig hadden we redelijk snel een parkeerplaats. 

De hangbrug is de toegang tot het park. Het was er erg druk. Ik moest bekennen dat ik het best spannend vind. Ik heb enorme hoogtevrees en dan is zo'n wiebelende brug best een dingetje. 

Ik ben er overheen gelopen zonder om me heen te kijken en was blij dat ik aan de overkant stond.

Er waren verschillende trails die je kon lopen. Wij zijn eerst naar de '30 feet pool' gelopen. Een zeer populaire plek om te zwemmen blijkbaar. Ik wist helaas niet dat je er kon zwemmen, anders had ik iedereen wel zwemspullen mee laten nemen.

Nu hebben we het maar bij het kijken naar de waaghalzen die van de klif afsprongen gehouden. Pfff, levensgevaarlijk! Aan het begin van het park stonden borden met 'don't jump of cliffs' en een overzicht hoeveel (dodelijke) ongelukken er al zijn geweest.

Vervolgens zijn we nog een trail gaan lopen. Bij de pool ging een houten trap omhoog. Die besloten we op te gaan. Maar wat ging dat ver omhoog! Er leek geen einde aan te komen! 

Eenmaal boven liep er een wandelpad door het bos wat een stuk verderop weer naar beneden liep zodat je weer bij de hangbrug uitkwam.

We liepen de hangbrug weer over en dit keer durfde ik het aan om heel even over de rand te kijken.

Vervolgens zijn we naar ons hotel in North Vancouver gereden. Olaf verheugde zich enorm op het zwembad, maar bij het hotel aangekomen was er geen zwembad te zien! Terwijl ik op Booking.com toch écht foto's van een zwembad had gezien!

Na het doorlezen van alle beoordelingen las ik inderdaad dat er wel een zwembad geweest is, maar dat dat al een jaar dicht/weg is. Balen!

We hebben de koffers in de kamer gezet en zijn met de auto naar downtown Vancouver gereden. Wederom was het knetterdruk op de weg. Van één 3-baans weg moesten we samenvoegen naar een 1-baans brug. 

Terwijl we in de file staan zegt Maurice "Wat loopt daar nu?". We dachten in eerste instantie een vos, maar het bleek een coyote te zijn.

Het beest liep de weg op en werd bijna aangereden. Gelukkig ging hij snel weer terug de berm in (al zullen de locale inwoners die beesten liever dood zien denk ik).

Aangekomen in downtown hebben we de auto in een parkeergarage gezet (kassa!) en hebben we wat rondgekeken in wat winkels, rondgelopen en de hoge gebouwen bekeken en we hebben gegeten op het foodcourt van een winkelcentrum, zodat iedereen kon eten waar hij zin in had.

Op de terugweg naar het hotel nog een foto proberen te maken van Mount Baker die je in de verte ziet liggen. Het is niet een hele goede foto, zo vanuit een rijdende auto, maar het gaat om het idee.

Nu schrijf ik snel het blog af, zodat ik ook nog even uit kan zoeken hoe het openbaar vervoer hier werkt. 

En morgenochtend vroeg wakker worden om Maurice toe te zingen!