De terugreis

Netjes op tijd begon het boarden. Voor ons in de rij krijgt een Duitse peuter een enorme driftbui omdat haar koekjes op de grond vielen. Niet te hopen dat die bij ons in de buurt zitten.

We zitten met zijn 4en op rij 21. 3 rijen achter ons zit de peuter met driftbui die de hele vlucht heeft gejankt en gejengeld.

Precies op schema, om 17.20 uur, vertrok het vliegtuig. Dag Seattle! Dag Amerika, wat was het weer fijn om er een paar weken te verblijven!

Caro en ik begonnen allebei met het kijken van Ghostbusters: Afterlive. Even kijken of we Fort Macleod herkenden.

Al snel werd het eten geserveerd, kip met een ondefinieerbaar sausje, aardappelgratin en sperziebonen (of de standaard pasta, dat kon je natuurlijk ook kiezen). Voor vliegtuigvoedsel vond ik het wel te doen, Maurice vond het juist niet lekker. En Caro en Olaf? Die proberen het niet eens! Het ijsje ging er bij Olaf dan wel weer in, 2 stuks zelfs.

Nadat de film afgelopen was ben ik nog wat gaan lezen. Maurice en Caro probeerden al wat te gaan slapen. Even later ging ik ook een poging tot slapen doen. Maar wat was het rumoerig in het vliegtuig! Een jankend kind, mensen die heel hard aan het praten waren, continu het geluid van het open en dicht gaan van de kastjes boven je hoofd en de hele tijd mensen die langs liepen en tegen me aan stootten. En dat op een nachtvlucht! 

Veel geslapen hebben we dus niet, maar ik denk dat ik toch nog wel een uurtje of 2 geslapen heb. 

Geplande aankomsttijd in Amsterdam was 12.20 uur en de vlucht naar Düsseldorf zou 50 minuten later al vertrekken. De landing was ingezet en ik zag op mijn telefoon dat het 2.30 uur was (hij stond nog op Amerikaanse tijd). Ik schrok en zei dat we onze volgende vlucht niet gingen halen. Maar ik had me een uur vergist hahaha! De vlucht was juist heel snel gegaan, want om 11.37 stonden we aan de grond.

Dus we hadden ruim voldoende tijd op Schiphol. De rij bij de douane was erg kort, wat een verschil met de heenreis! Maurice zei tegen mij, voordat we de paspoorten afgaven: "kijken of hij ziet dat je vandaag jarig bent". De douane-beambte was verbaasd dat wij, met een Nederlands paspoort, door de douane kwamen voor een vlucht naar Düsseldorf. Wij vertelden dat we uit Seattle kwamen en daarom door de douane moesten. Hij vroeg of we mijn verjaardag gingen vieren in Düsseldorf, het was hem dus inderdaad opgevallen.

Bij de gate kregen we, net zoals op de heenweg, weer nieuwe boardingpassen vanwege een stoelwijziging. Rij 5 in plaats van rij 22.

Met bussen werden we naar het vliegtuig gereden waar we met een trap naar binnen gingen. Pffff, wat een hitte in Nederland.

Meteen na het opstijgen kregen we een zakje chips en een flesje water. En even later kwam een van de stewardessen aan Caro en mij vragen "wie van de dames er jarig was". Ze vertelde dat ze op de passagierslijst geen data ziet staan, maar wanneer er iemand jarig is staan er gekleurde confetti's achter de naam geprint. We hebben even gezellig met haar gekletst, over onze vakantie en over haar werk bij KLM Cityhopper.

Maar al snel moest ze weer aan het werk omdat de landing werd ingezet. Het is tenslotte maar een vlucht van 25 minuten.

In Düsseldorf naar de bagageband gelopen waar al met 5 minuten de koffers aankwamen, gelukkig waren ze alle 3 meegekomen!

Gelijk Park&Drive gebeld waar ik in mijn beste Duits tegen zei dat we onze bagage hadden en opgehaald wilden worden.

Bij het naar buiten lopen stond het busje er al en met 10 minuten stonden we weer bij onze auto. 

De terugweg zijn we een paar keer gewisseld van bestuurder, want we waren allebei best moe. Olaf was al binnen 10 minuten in slaap gevallen en ook Caro heeft geslapen.

Even voor 17.00 uur waren we thuis. Gauw de koffers naar binnen en even bij de buren, die voor onze katten zorgden, laten weten dat we er weer waren. De buurvrouw vertelde dat ze Dribbel heel weinig gezien hebben, de laatste keer was al een week geleden. Ze is een paar keer gaan zoeken op de camping bij ons achter, waar hij vaak zit, maar geen succes.

Hmmm, dat wordt dus zoeken na het eten.

Maar eerst naar mijn moeder waar we zouden eten. Ze was erg blij met haar cadeautjes, 2 vesten en waxmelts van Yankee Candle. We hebben lekker balletje gehakt, gebakken aardappelen en sla gegeten.

We zijn niet heel laat weg gegaan, want we waren aardig moe.

Bij thuiskomst stond de buurvrouw met Dobby voor de deur. Kat nummer 1 hadden we binnen. Ze was superaanhankelijk en wilde alleen maar knuffelen. 

Vervolgens zijn we naar de camping gelopen, waar al na 2 keer roepen Dribbel hard miauwend aan kwam lopen. Hij is wel wat magertjes, maar verder zag hij er prima uit. We hebben hem opgepakt en mee naar huis genomen waar hij aanviel op het eten. Blij dat we hem gevonden hadden en de buurvrouw en mijn moeder waren enorm opgelucht dat ie terecht was.

We hebben het uiteindelijk nog kunnen rekken tot 22.00 uur, maar toen was de koek echt op en zijn we naar bed gegaan.

Tijd om te vertrekken....snik

Gisterenavond nadat ik het blog online had gezet en ik mijn tanden wilde gaan poetsen om te gaan slapen ging ineens het brandalarm af. Wat een herrie! Echt zo hard dat het pijn deed aan je oren. Ik schrok me echt kapot. Olaf lag al te slapen, die schoot recht overeind in zijn bed.

Allemaal snel wat kleding aangetrokken, ik griste de tas met paspoorten mee en snel naar buiten waar al meer mensen stonden. En zo stonden we om 12.00 uur 's nachts opeens op straat.

Naar beneden gelopen om te kijken of we iets zagen. Op dat moment kwam de brandweer aangereden. We zagen links voor het gebouw wat rook en hoorden mensen zeggen dat er daar een auto brandde. Gelukkig niets met het hotel dus.

Even later stopte het alarm en mochten we weer terug naar de kamer. Maar toen was ik te wakker en kon ik niet meer slapen! Uiteindelijk ben ik denk ik pas tegen 3.00 uur in slaap gevallen.

Om half 8 was ik gewoon weer wakker, dat was een kort nachtje dus.

Na douchen, aankleden en de allerlaatste spullen in de koffers te doen was het tijd om uit te checken. De laatste keer deze vakantie.

Als eerste wilde ik een koffie, dus op zoek gegaan naar een Starbucks. Deze vonden we bij een Fred Meyer supermarkt. Gelijk ook maar wat cinnamon sticks gehaald als ontbijt. Het grab-n-go ontbijt van het hotel hebben we maar gelaten voor wat het was.

Tja en toen? Wat konden we nog doen vandaag? We hadden nog een paar uur te overbruggen totdat we naar het vliegveld moesten.

Gisteren, tijdens ons bezoek aan de Columbia Tower, had ik iets gelezen over de Fremont Troll. Een enorme sculptuur van een troll onder een viaduct. We besloten daar maar heen te rijden.

Best een raar ding, maar klaarblijkelijk wel een toeristische trekpleister want we waren er niet de enigen.

Na wat foto's maken, beklimmen van de trol (door Olaf) en even bovenop de brug te kijken naar het uitzicht (wat tegenviel) zijn we weer in de auto gestapt en weer naar Kerry Park gereden.

Gisterenavond zijn we daar maar heel even geweest omdat ik toen enórm moest plassen dus we besloten nog een kijkje te nemen.

Het uitzicht vonden we nu minder mooi dan gisterenavond, toen de ondergaande zon een gele gloed gaf aan de skyline. Maar het was heerlijk om even lekker op een bankje te zitten en te genieten van het zonnetje.

Hierna zijn we richting Seattle-Tacoma airport gereden en daar in de buurt hebben we een Panera Bread opgezocht. We sloten de vakantie af zoals we begonnen, met een uiensoepje.

Nog even wat foto's gemaakt van zo'n typisch Amerikaans winkelcentrum, die ga ik wel missen hoor, straks in NL.

En toen naar de 'rental car return'. Dat ging enorm snel en voordat we het wisten zaten we in de bus naar de vertrekhal.

Het was weer niet druk op Seattle airport, we konden meteen doorlopen naar de incheckbalie. We waren al wel ingecheckt, maar het was ons niet gelukt om bagage bij te boeken dus dat moesten we hier nog betalen.

Één van de koffers was een 'pound' (dat is 450 gram) te zwaar. Of we moesten 100 dollar betalen, of iets uit de koffer halen en in een andere koffer doen. Nou, dat werd dus het laatste hè! We hebben de potjes met kruiden eruit gehaald en in Caro's trolleykoffertje gedaan (niet heel handig bleek later) en toen was de koffer weer goed qua gewicht.

Vervolgens door naar security. Ook dat ging redelijk snel. Alles op de band, inclusief schoenen en door het poortje. Alles kwam goed door de security alleen Caro's koffertje moest gecontroleerd worden vanwege de, je raad het al, kruiden. Deze werden helemaal 'geswiped' op drugssporen. Niets te vinden natuurlijk en even later mochten we verder.

We zijn meteen maar richting A11, onze gate gelopen en daar maar gaan zitten. Lekker lezen, of gebruik maken van de WiFi.

Maurice en Caro hebben net nog lekkere frapuccino's gehaald bij de Starbucks, wij komen het wachten zo wel door.

Hoe de reis is verlopen volgt later.

Seattle

Vanmorgen werd ik, na een nacht vol rare dromen, rond half 8 wakker. Pfff, dat dromen komt vast door die pillen! Maar ik voel me wel stukken beter dus ze hebben hun werk gedaan.

Maurice was ook al wakker. Hij is zich gaan aankleden zodat hij het ontbijt kon halen. We hebben hier weer een 'grab-n-go' ontbijt. Dus een papieren zak met ontbijtspullen die je mee kunt nemen naar je kamer. Helaas was dit niet zo goed als wat we in Vancouver kregen. Een voorverpakte blueberry muffin, een voorverpakt broodje ei met worst die je kon opwarmen in de magnetron, een mueslireep, een yoghurtje, een bekertje jus d'orange en een klein flesje water.

Maurice heeft zijn broodje ei opgewarmd, maar vond het stinken en heeft het weggegooid.

Ik ben na het aankleden gaan vragen bij de receptie hoe we het beste naar downtown Seattle konden reizen. Dat was met de trein zei de receptioniste. Een enkele reis was zo'n 7 a 8 dollar, retour 15 volgens haar. Dit zou betekenen dat we voor ons 4en 60 dollar kwijt zouden zijn. Tja, dan konden we net zo goed met de auto gaan en parkeren in de stad.

Ik ben teruggegaan naar de kamer en heb gekeken op Parkwhiz. Daar zag ik dat we voor 30 dollar in hartje downtown konden parkeren. Dus een online reservering gemaakt en op naar de auto.

Ik was bang voor drukte op de weg, maar we waren al met een kwartiertje bij de parkeergarage. Werkt superhandig, via Parkwhiz. Je krijgt een QR-code gemaild en deze scan je bij de ingang van de parkeergarage. 

We zijn vanuit de garage in de richting van Pike place Market gelopen. Ook hier zie je erg veel zwervers op straat. Niet prettig.

De straten zijn hier erg steil, doet een beetje denken aan San Francisco. 

We hebben wat rondgekeken in Pike Place Market. Ik vond het echter een stuk minder aantrekkelijk dan de Public Market in Vancouver.

Naast Pike Place Market zat het allereerste filiaal van Starbucks. Hier is in 1971 de eerste winkel geopend. Ook al stond er een rij, we wilden toch echt graag naar binnen want de 'Been There' beker van Pike Place mag natuurlijk niet ontbreken in onze collectie.

Natuurlijk ook iets te drinken besteld. Een Americano, een Latte, een Vanilla bean Frapuccino zonder koffie en een iced peache green tea lemonade.

Bij Le Panier, de Franse bakker naast de Starbucks hebben we, als brunch, wat heerlijke croissants en stokbrood gehaald.

Toen alles op was zijn we weer bij Pike Place Market naar binnen gegaan. We hebben toen ook de winkeltjes op de benedenverdiepingen bekeken. 

Als laatste hebben we de viskraam bezocht die er om bekend staat dat ze gooien met vis. Er stonden flink wat mensen te kijken en ze maken er een hele show van.

Het volgende wat we wilden doen was naar de Space Needle gaan. Deze ligt nog best een eindje lopen vanaf Pike Place Market, maar het is goed weer en het is goed voor de stappenteller.  

Wat was het druk bij de Space Needle! Wij liepen naar de ticketverkoop, maar bij het zien van de prijs besloten we toch maar niet naar boven te gaan., bijna 200 dollar voor 4 personen vonden we toch echt teveel geld.

Ik had ergens gelezen dat de Columbia Tower, het hoogste gebouw van Seattle, ook een observatieplatform heeft en een stuk minder kost.

Het was alleen weer een flink stuk lopen, de toren (vanaf de Space Needle gezien) staat aan het einde van downtown. Via Waterfront zijn we naar de Columbia tower gelopen.

De kaartjes waren inderdaad maar de helft van de tickets voor de Space Needle. En het was er heel wat minder druk. 

De lift bracht je naar de 73e verdieping vanaf waar je een schitterend uitzicht hebt op Seattle en omgeving.

In de verte kon je ook Mount Baker en Mount Rainier zien liggen.

We hebben hier wel een tijdje doorgebracht, genoten van het uitzicht, maar ook van de airco en de WiFi. 

Eenmaal weer beneden zijn we nogmaals teruggelopen naar de Waterfront. Op weg daarheen kwamen we langs dit tafereel van oud en nieuw. 

En we kwamen langs de Public Library. Een ontwerp van de Nederlandse architect Rem Koolhaas.

we kwamen uiteindelijk weer bij Pike Place Market uit. Caro had vandaag besloten dat ze heel graag een tote bag wilde (linnen draagtas) en ze had een tas gezien. Maar toen we terug waren bij die winkel begon ze weer te twijfelen. Want hij was misschien toch te kinderachtig. 

Dus weer doorgelopen, met een zwaar twijfelende Caro. Opeens zag Maurice bij een ander zaakje een tote bag met een leuke blauwe print met daarop een tekening van de Space Needle, Pike Place Market en nog wat andere dingetjes. Caro helemaal blij, dat werd hem.

Hierna zijn we naar The Cheesecake Factory gelopen, in Pike Street, voor onze laatste avondmaaltijd in Amerika (snik). We waren best vroeg, 17.00 uur, maar nu al was de wachttijd een uur. We raakten in gesprek met een heel aardig ouder stel uit Californië. Zo ging de tijd snel voorbij! 

We hebben weer heerlijk gegeten hier. 

Wat ons trouwens is opgevallen: er is geen McDonald's of Burger King te vinden hier in downtown.

Na het eten de auto opgehaald in de parkeergarage en naar Kerry Park gereden. Dit is een klein parkje op een heuvel in de wijk Queen Ann vanaf waar je een schitterend zicht hebt op de stad, met de Space Needle op de voorgrond en op de achtergrond Mount Rainier.

De zon begon al te zakken waardoor de stad een oranje gloed kreeg. Wow, wat een uitzicht!!!

En toen terug naar het hotel, waar we de koffers hebben ingepakt. Morgenochtend alleen nog toilettassen en pyjama's er in.

Inchecken is ook gebeurd, alleen lukt het maar niet om koffers bij te boeken. De betaling wil maar niet. Morgenochtend nog een keer proberen en anders moet het maar op het vliegveld.