Wachten, wachten, wachten...

Dat vat onze reisdag van vandaag wel zo'n beetje samen.

De dag begon erg vroeg, de wekker ging al om 3.15 uur. Na een nachtje slecht slapen in een te warme kamer was dat best pittig. Toen ik opstond zag ik dat Olaf nog sliep én dat hij volledig gekleed op bed lag, bovenop de dekens! Wij hem lachend wakker gemaakt, bleek dat hij het vannacht te warm vond onder de deken maar zonder deken te koud dus hij had halverwege de nacht zijn kleren aangetrokken. 

Hij was dus snel klaar. De rest heeft zich snel aangekleed en toen snel uitgecheckt (sleutels in de sleutelbox) en gauw naar de auto.

De rit naar Park&Drive was maar 10 minuutjes, de shuttle stond al klaar en om 4.00 uur waren we op het vliegveld.

Er stonden flinke rijen bij de balies, maar we vonden het nog meevallen. Zeker bij de balies 192 tot 195, waar wij onze koffers moesten afgeven. 

Met een goede 20 minuten waren we onze koffers kwijt en konden we op weg naar de security. De dame bij de kofferafgifte maakte een opmerking over vertraging. Ik gelijk even gekeken op internet en zag dat de vlucht van Amsterdam naar Seattle 25 minuten vertraging had, hij zou nu om 10.55 vertrekken. Geen probleem vonden wij, hadden we gewoon wat meer tijd voor onze overstap.

Boven de ingang naar het securitygedeelte hingen borden die de wachttijd aangaven. Er stond voor gate B >20 minuten.

Eenmaal de hoek om schrokken we, wat een rij!! Eerst hebben we een tijd netjes in die rij gestaan. Maar we zagen meer en meer mensen de rij verlaten en naar voren lopen. Dus dat besloten wij ook maar te doen. Daar kwamen we in een enorme mensenmassa terecht.

Iedereen stond tegen elkaar aangeplakt en het was er vreselijk heet. Meerdere mensen werden onwel en vielen flauw. 

Vooraan gebeurde een hele tijd niets, er werd niemand doorgelaten. Maar opeens begon de rij links van ons te lopen, wij gauw met de stroom mee en we gingen door de poortjes waar we onze boardingpass moesten scannen. Daar achter was wéér een rij, ditmaal écht voor de security. Bleek dat er maar 1 security-balie in gebruik was!

Om 6.35 uur waren we eindelijk door de security, hier hebben we dus ruim 2 uur over gedaan!!

Om 7.50 uur zou het boarden beginnen dus we hadden nog een goed uur. Allereerst even naar de Starbucks voor koffie en een chocoladecroissant en daarna even verderop een broodje voor Olaf gehaald. Die moet, met het ook op zijn reisziekte, goed ontbijten.

Caro heeft een boekenverslaving, dus ik ben samen met haar even gaan kijken in de boekwinkel. Terwijl we daar rondkijken krijg ik een SMS van Delta airlines. Onze vlucht naar Seattle is nu vertraagd tot 11.15 uur. Hebben we nóg meer tijd voor de overstap!

Om 7.55 begon het boarden. Caro liep voorop en toen ze haar boardingpass scande kreeg ze rood licht in plaats van groen. Ze schrok zich rot, maar dit betekende alleen maar dat we andere boardingpassen kregen met andere stoelen. In plaats van achterin op rij 22 kregen we nu businessclass plekken op rij 6. Hè, wat vervelend!

Rond 8.30 gingen we de lucht in en een half uur later stonden we alweer aan de grond op Schiphol. Met bussen werden we naar de terminal gebracht. We reden langs de vertrekhal waar een gigantische rij mensen buiten stond te wachten. Echt hoor, zó bizar, deze toestanden op de vliegvelden! 

Eenmaal binnen zagen we op borden dat we naar gate F moesten.

Even verderop konden we wéér aansluiten in een lange rij, voor de paspoortcontrole dit keer. Het ging maar langzaam vooruit. Iedere 5 minuten werden er boardingtijden omgeroepen. Die mensen mochten de rij dan verlaten en eerder door de paspoortcontrole. Na een klein half uurtje mochten wij dat ook doen en om 9.45 uur waren onze paspoorten gecontroleerd.

Even snel naar het toilet, een broodje kopen voor Caro, nog een celebrity gespot (Gene Simmons van Kiss) en toen op naar gate F7. Daar kwamen we om 10.20 aan en ze waren net begonnen met boarden. 

We waren een beetje klaar met in de rij staan dus zijn eerst even ergens gaan zitten en toen de rij goed doorliep zijn we achteraan aangesloten. We zitten achterin het vliegtuig, op rij 50 en 51. 2 aan 2 naast elkaar in plaats van met zijn 4en naast elkaar in het midden

De vlucht ging uiteindelijk om 11.43 de lucht in.

Caro en Olaf vielen al redelijk snel in slaap en hebben de heerlijke maaltijd gemist die al snel geserveerd werd. De keuze was chicken curry of pasta. Ik kreeg gelijk een déjà vu naar mijn werk op de noodopvang hahaha!

Na het eten heb ik ook een poging gedaan tot slapen. Dat wilde helaas niet echt lukken, ik kon geen fijne houding vinden en had al snel een stijve nek. Nou ja, dan maar weer lezen. Totdat mijn ogen dichtvielen en ik maar weer besloot een poging tot slapen te doen. Zo ben ik de hele reis doorgesukkeld. 

Anderhalf uur voor landing ging het licht in het vliegtuig weer aan. We hebben toen ook de raampjes weer open gedaan en zagen dat we boven Banff en Jasper National Park vlogen. Wow, wat een uitzicht!

Even later zagen we ook Mount Rainier boven de wolken uitsteken.

Om 12.07 uur (21.07 in Nederland) landde het vliegtuig. En na nog een kwartiertje wachten op een vrije gate konden we het vliegtuig uit.

We waren voorbereid om grote drukte op het vliegveld, maar het was er enorm rustig. De bagageband liep al en na een paar minuten kwamen allebei onze koffers er aan. Wat een opluchting!

En toen naar de paspoortcontrole waar we meteen door konden lopen naar de douane-beambte. Dat hebben we dus echt nog nooit meegemaakt in Amerika! Voorgaande keren stonden er gigantische rijen bij immigrations

.

Om 13.00 uur zaten we al in de bus naar de autoverhuur. De garage bij Alamo was bijna leeg. We lieten onze papieren zien aan de medewerker die een tijdje om zich heen stond te kijken en toen zei "neem die grijze maar". Wow, dat was me toch een slagschip, een Chevrolet Traverse. Volgens mij is dat geen Standard SUV maar een Fullsize. Er zijn zitplaatsen voor 7 personen. Hier een foto van onze bolide voor de komende 3 weken.

Bij het wegrijden de navigatie ingesteld op de Walmart om gelijk wat eerste boodschappen te halen zoals flesjes water, ziploc zakjes, shampoo en wat lekkere dingen voor onderweg. Wat was het heerlijk om weer in de Walmart rond te lopen. Daar kunnen we uren rondkijken! 

Vervolgens zijn we doorgereden naar Panera Bread voor een broodje en een kom van onze favoriete uiensoep. Vanuit de Panera Bread had je een mooi zicht op Mount Rainier. 

Het was inmiddels al half 5, wat in Nederlandse tijd al half 2 's nachts is. Gek dat we nog niet omvallen van de slaap, dat komt waarschijnlijk omdat het hier nog licht is.

Na het eten zijn we naar het hotel gereden in Dupont. De Fairbridge Inn&Suites ziet er prima uit en we hebben een lekkere ruime kamer. 

Het is inmiddels 18.15 uur. Dit is 3.15 uur in Nederland, wat betekent dat we precies 24 uur op zijn (de hazenslaapjes in her vliegtuig niet meegerekend). Nu nog even de koffers een beetje herpakken, nog wat lezen en hopelijk straks lekker slapen. Ik ben benieuwd hoe vroeg we morgenochtend wakker zijn!