Van een maanlandschap naar watervallen

We hadden bij dit hotel weer ontbijt, dus daar hebben we vanmorgen eerst maar gebruik van gemaakt. Het was niet heel bijzonder, maar je kon wel wafels maken, dus dat hebben Caro en Olaf gedaan. En Maurice en ik hebben brood en een bagel geroosterd en besmeerd met onze eigen creamcheese.

Na het inladen van de auto zijn we eerst naar de Albertsons, een supermarkt, gereden om wat flessen lemonade en chips te halen. We hebben een zak 'Idaho chips' gekocht. Idaho is namelijk de potatoe-state en daar wordt dus ook chips van gemaakt.

Hierna begon de lange rit naar Craters of the Moon National Monument. De weg was nogal saai. Mijlenlang zagen we niets anders als woestijn. 

Af en toe kwamen we door een heel klein dorpje,  waar dan een aantal boerderijen stonden met groene gewassen op hun grond.

Tegen 12.00 uur kwamen we aan bij Craters of the Moon. Dit is een gebied dat volledig bestaat uit lavagesteente. De lavavelden zijn ontstaan door 8 grote uitbarstingen tussen de 15.000 en 2000 jaar geleden. De lava kwam omhoog uit 'the great rift', een reeks diepe scheuren over een lengte van 84 km. Op deze luchtfoto die ik van de National Parks site heb gehaald kun je de scheuren goed zien. De gemiddelde tijd tussen alle uitbarstingen was zo'n 2000 jaar en de laatste keer was ruim 2000 jaar geleden....!!!

We hebben eerst een kijkje genomen in het visitorcenter. Hier werd uitleg gegeven over de verschillende soorten lavagesteente en over hoe dit gebied ontstaan is.

Vervolgens zijn we de looproad gaan rijden. Allereerst zijn we gestopt bij Devils Orchard. Dit was een betonnen wandelpad door het lavalandschap. Wij vonden het niet zo heel bijzonder en zijn redelijk snel teruggelopen naar de auto.

Op naar de volgende stop, Inferno cone. Dit is een sintelkegelvulkaan die je mag beklimmen. De weg naar boven is niet heel lang, maar wel steil. En zeker met het warme weer was dat best pittig. Maar het uitzicht boven was wel erg mooi.

De weg naar beneden ging gelukkig een stuk makkelijker.

De volgende stop was bij de spattercones. Dit zijn kleine vulkanen die zijn ontstaan doordat de lava uit een gat omhoog spattert. Je kon hier ook omhooglopen. Dat heb ik alleen gedaan, de rest wilde de airco van de auto niet verlaten.

Het was maar een klein stukje lopen. Eenmaal boven kon je in de vulkaan en in het gat kijken (stond wel een hek voor hoor!). 

Ik heb even wat foto's gemaakt en ben toen weer terug naar de auto gelopen.

We besloten toen om het park weer te verlaten. Het is een bijzonder park, maar niet één waar je uren rondbrengt.

We zijn gaan rijden naar Idaho Falls en hebben een stop gemaakt in het gehucht Arco. Dit plaatsje staat bekend als de eerste plaats ter wereld die gebruik ging maken van kernenergie.

We hebben hier een sandwich gegeten en weer doorgereden naar on hotel. Daar waren we best vroeg, rond 15.15 uur. 

Na het inchecken gauw de zwemspullen aan en op naar het zwembad. Daar hebben we weer even lekker gerelaxed.

We gingen vanavond eten bij Longhorn Steakhouse, maar eerst gingen we naar de riverwalk om te kijken bij de watervallen waar dit stadje zijn naam aan te danken heeft.

Na het maken van veel foto's zijn we naar Longhorn Steakhouse gereden. Het was er druk en er zaten best wat mensen te wachten, maar waarschijnlijk waren dat grote groepen, want wij konden meteen plaatsnemen.

Wat hebben we hier weer heerlijk gegeten, de steaks waren botermals.

Na het eten nog naar de Walmart gegaan om alvast dingen in te slaan voor straks in Yellowstone. De recensies die ik over de restaurants in Yellowstone heb gelezen waren erg slecht. Velen vonden het niet lekker en veel te duur. Daarom hebben we crackers, cookies en snacks gekocht. Dan hebben we altijd iets te eten.

Daarna naar het hotel waar ik het blog van vandaag heb afgemaakt. Nu nog even lekker lezen en dan zo weer lekker slapen.