On the road again!

Pfff, om 2.30 uur waren Maurice en ik allebei klaarwakker. We hebben de Ipad/telefoon er maar bij gepakt en zijn het nieuws gaan lezen en ik heb gekeken of er al reacties waren op ons blog.

Ik heb begrepen dat het niet iedereen lukt om onder het blog een reactie achter te laten. Ik heb iets aangepast in de instellingen en hopelijk lukt het nu weer wel. Het is namelijk zo leuk om wakker te worden en te kijken of er reacties zijn!

Na nog wat lezen toch maar weer geprobeerd te gaan slapen. Om 17.00 uur heb ik het opgegeven. De rest was toen ook wakker. Douchen, aankleden en spullen inpakken en alles weer naar de auto brengen. 

Het ontbijt begon om 6.00 uur en stipt om 6 zaten wij aan een tafeltje. Het was een prima ontbijt. Caro, Olaf en Maurice hebben wafels gebakken, Maurice heeft scrambled eggs erbij gegeten en ik nam toast met creamcheese en een yoghurtje. Verder hebben we ook nog een paar wentelteefjes op. We hebben in ieder geval een goed bodempje gelegd voor vandaag.

Om half 7 zaten we in de auto, op weg naar Mount Rainier National Park. Het was vanmorgen volledig bewolkt en hoe dichter we bij Mount Rainier National Park in de buurt kwamen, hoe somberder het weer werd. Miezerig en mistig. We zaten ons af te vragen of het wel zin had om te gaan. Met deze mist zouden we die hele berg niet zien. Maar de weersverwachting was dat het vandaag heel zonnig zou worden. Dus toch maar doorgereden en hopen dat de bewolking snel oplost 

Om 8.00 uur waren we bij ingang van MountRainierNationalPark. Hier hebben we de National Parks pas gekocht, daarmee kunnen we straks ook in de andere parken op onze route komen.

We reden compleet in de wolken en konden weinig zien. En de temperatuur was ook erg laag, maar 53 graden Fahrenheit (11 graden Celsius!). 

We kwamen langs een parkeerhaven waar een aantal auto's geparkeerd stonden. We zagen een bordje staan waarop stond 'Carter falls', een trail van ongeveer 1 mijl. Dat leek ons wel leuk om te doen. Eerst even een extra trui aangedaan want het was best fris en toen op pad.

We moesten eerst door de droge rivierbedding lopen en over een boomstam de tivier oversteken. Daarna kwamen we op een bospad dat redelijk steil omhoog liep. We hadden ruim een kilometer gelopen maar nog steeds geen waterval gezien. En ik merkte dat deze inspanningen mij echt enorm veel moeite kosten vanwege mijn bloedarmoede. Omdat we ook nog andere dingen op de planning hadden zijn we maar weer teruggelopen.

Weer de auto in, op weg naar het visitor center bij Paradise. De weg ging steeds hoger. We kwamen op een gegeven moment boven de wolken en opeens zagen we mount Rainier. Wow, wat indrukwekkend!

De parkeerplaats bij het visitor center was helemaal vol. We konden nog wel langs de weg parkeren, op een aardige afstand van het visitor center. Dat maar gedaan en het hele stuk bergop teruggelopen. 

We wilden hier de trail naar de Myrtle Falls lopen maar voordat we daar aan begonnen hebben we eerst nog even een selfie gemaakt, met Mount Rainier op de achtergrond.

De trail naar Myrtle Falls was niet heel erg lang maar liep wel omhoog en de zon brandde flink. Dus al gauw moest de extra trui weer uit. Langs het pad hebben we ons eerste wildlife gespot, er lag een marmot. Hij bleef rustig liggen terwijl iedereen langs hem liep en foto's van hem maakte. 

Bij Myrtle Falls had je een erg mooi uitzicht op Mount Rainier. Het leverde een mooi plaatje op; de waterval op de voorgrond en daarachter die gigantische witte berg tegen een strakblauwe lucht.

Op de terugweg kwamen we weer langs de marmot. Hij ging nu staan en poseerde netjes voor de foto.

Vervolgens weer terug naar de auto en op naar de volgende stop: Reflection Lake. Als het windstil is kun je in dit meer een weerspiegeling zien van Mount Rainier. Helaas was het niet helemaal windstil dus konden we niet hét perfecte plaatje maken. Maar de foto is toch nog wel redelijk geslaagd.

Na het maken van de foto's hebben we een tijdje lekker in het zonnetje op een stenen muurtje gezeten, en hebben we wat gedronken en crackers met creamcheese gegeten.

Daarna weer verder gereden, richting Ohanapecosh visitor center. Een kronkelende bergweg van zeer slechte kwaliteit. Er werd flink aan de weg gewerkt en er waren hele stukken zonder asfalt. De auto zat na deze rit onder het stof. Het was een rit met mooie vergezichten maar verder weinig stopplekken. 

Bij het visitorcenter hebben we magneten gekocht voor onze magnetenverzameling en daarna zijn we Mount Rainier National Park weer uitgereden op weg naar ons hotel in Tigard.

We zijn onderweg nog gestopt voor een klein broodje bij de Subway. De paar crackertjes met creamcheese waren toch niet helemaal genoeg geweest, zeker niet omdat we ook al zo vroeg hadden ontbeten.

We hadden gehoopt op WiFi bij de Subway, want de kaart van Oregon was niet gedownload in de 'Here we Go' app dus dat moesten we nog doen. Maar helaas, geen WiFi. 

Toen maar gestopt bij de Starbucks, daar hebben ze in ieder geval wel WiFi én we wilden gelijk de 'Been There' mok van Oregon kopen. Helaas hadden ze geen Oregon mokken, maar we hebben we de kaart kunnen downloaden.

Met behulp van de Here we go-app hebben we het motel gevonden. Een Motel 6. Het ziet er niet echt jofel uit, maar de kamer is in ieder geval wel prima. En het is maar voor 1 nacht hè!

We hebben alle spullen uit de auto gehaald en in de kamer gezet en zijn toen naar Woodburn Premium Outlets gereden om te shoppen. Maurice, Caro en Olaf zijn alle 3 geslaagd (Caro zelfs 2 paar schoenen), maar ik heb helaas niets kunnen kopen. Ik wilde heel graag een vest kopen, omdat mijn vest nog in de auto in Düsseldorf ligt. Bij Aeropostale zag ik een heel leuk vest, maar toen ik wilde betalen bleek dat ik alleen maar met cash kon betalen. En laten we dat nu net niet hebben! Pinnen gaat hier niet zo makkelijk en cashwithdrawal lukte gisteren niet bij de Walmart. Er was een ATM in de mall, maar die deed het niet. Dus helaas geen vest voor mij.

Voor het eten zijn we naar Outback Steakhouse gereden. Vooraf hebben we een portie Blooming petals besteld (de Blooming onion vinden we te groot) en als hoofdgerecht een heerlijke steak mét een salade met mijn favoriete dressing: Ranch.

Omdat de WiFi in het hotel niet best is heb ik de blog geupload in het restaurant. De dag is dus nog niet helemaal voorbij, mocht er nog iets spannends gebeuren dan horen jullie dat morgen wel!