Van Portland naar Bend

Vanmorgen was ik om 6.00 uur wakker. Dat vond ik best prima voor de 2e nacht in Amerika. Ik heb trouwens met oordoppen in geslapen vannacht omdat onze bovenburen een feestje hielden ofzo, ze maakten echt enorm veel herrie!

De WiFi in dit hotel is trouwens ook bizar slecht. Heel af en toe had ik een minuut verbinding en dat was het weer weg.

Maurice wilde graag de GP van Frankrijk volgen, via internet ging dat dus niet lukken, maar gelukkig werd de race gewoon uitgezonden op ESPN. Zo hebben we dus kunnen zien dat Max weer heeft gewonnen.

Ondertussen hebben we gedouched, ons aangekleed en alles weer ingepakt. 

En toen gauw uitgecheckt. Wel nog even geklaagd over onze luidruchtige bovenburen.

Allereerst de auto even volgetankt en toen op zoek naar een ontbijtrestaurant. We besloten om de route naar Bend in te stellen, te gaan rijden en dan de borden langs de weg in de gaten te houden (Voor de mensen die niet bekend zijn met Amerika: langs de snelweg staan borden met daarop restaurants, hotels en benzinestations die je bij die afslag vindt)

De eerste optie die we zagen op het bord was Biscuits café in West Linn. Bleek een prima keuze te zijn, we hebben hier heerlijk ontbeten. Maurice en ik allebei scrambled eggs met toast en Maurice ook nog met hashbrowns en Caro en Olaf allebei pancakes en French toast (wentelteefjes). Het eten van hun was teveel dus toen er werd gevraagd of we een doggy bag wilden hebben we eens een keer 'ja' gezegd. De overgebleven pancakes en French toast hebben ze meegenomen voor de lunch. 

Na het ontbijt nog even gestopt bij de Starbucks. Hier hadden ze wel de 'Been There' beker van Oregon dus we hebben weer een beker voor onze verzameling. 

En toen zijn we gaan rijden in de richting van Mount Hood National Forest. We kwamen door een aantal dorpjes. Eén ervan heette Boring. Daar hebben we nogal lol om gehad: "Where do you live?" "Boring" " Wow, sorry for asking!"

De omgeving werd steeds bosrijker en na een bocht hadden we ineens zicht op Mount Hood. Wow, blijft indrukwekkend, die grote, besneeuwde vulkanen!

We zijn gestopt in Government Camp, een wintersportplaatsje in Mount Hood National Forest. Hier hebben we even wat rondgekeken en een beker cola gekocht, met extra veel ijs zodat we dat weer konden gebruiken in onze koeltas. 

Na deze stop hebben we een steile bergweg omhoog gereden naar de Timberline Lodge. Deze stop was voor Maurice. Hij is groot Stephen King fan en deze lodge staat ook wel bekend als The Overlook Hotel uit de film The Shining. 

Vanaf deze lodge heb je een heel goed zicht op Mount Hood. Het was er best druk met mensen die gingen skiën. Best een raar gezicht, zo midden in de zomer. Als je goed kijkt op onderstaande foto dan zie je zwarte stipjes op de berg, dat zijn skiërs. Ze kunnen helemaal tot aan de lodge skiën. 

We hebben ook even in de lodge gekeken. Het interieur is trouwens niet gebruikt in de film. De lodge is gebouwd in de jaren 30 en ik denk dat het er nog steeds zo uitziet als toen. Wel goed onderhouden hoor, maar je ziet nog veel details van vroeger, zoals de grote open haard in de lobby, de ruimte voor de bellboy en de postvakjes voor post aan de werknemers. 

Buiten hebben we nog even staan genieten van het mooie uitzicht. Je kon heel ver kijken en je zag Mount Jefferson en nog iets verder de Three Sisters. 

Hierna weer naar de auto om onze reis naar Bend te vervolgen. Het landschap veranderde regelmatig. Van de bossen van het National Forest naar een plat en dor landschap met wel weer een goed zicht op Mount Jefferson. 

Vervolgens reden we naar beneden een canyon in. Het leek wel op het Wilde Westen. Er waren hele steile wanden en dit deed mij denken aan Westernfilms. Dat je de indianen op hun paarden bovenaan de klif ziet staan.

En toen we de canyon weer uitreden was het weer plat en dor. 

Het volgende wat op het programma stond vandaag was een bezoek aan Smith Rock State Park. We hebben hier een niet al te lange hike gemaakt. Langs de rivier die door de kloof loopt. De temperatuur is inmiddels 95 graden Fahrenheit (35 graden Celsius) en liep grote stukken vol in de brandende zon, dus een wandeling van in totaal 2 km leek ons meer dan genoeg. 

Omdat het een kloof is moesten we eerst een steil pad naar beneden. Vervolgens zijn we een stuk langs de rivier gelopen en hebben we met de verrekijker de rotsen afgespeurd naar adelaarsnesten. We hebben niet de hele trail gelopen omdat het te warm was en we dezelfde weg ook weer terug moesten.

Nadeel van een wandeling in een kloof is dat je ook weer omhoog moet! Voordat we aan die klim begonnen hebben we eerst even gerust in de koelte van een kleine grot.

En toen toch maar de tocht naar boven gemaakt. Pfff, dat was echt zwaar, mijn tong hing op mijn tenen! Maar we hebben het gered!

Na 10 minuten bijkomen in de schaduw zijn we weer in de auto gestapt voor het laatste stukje van de reis van vandaag, naar ons hotel in Bend. Daar kwamen we om 16.00 uur aan. Na het inchecken snel alles uit de auto naar boven gebracht en even lekker uitrusten in de koele kamer. 

Maurice en Olaf zijn rond 17.30 naar het zwembad vertrokken, Caro wilde blijven lezen op de kamer en ik wilde onze belevenissen van vandaag alvast schrijven. Ook wilde ik alvast wat foto's toevoegen. Ik ging kijken welke foto's ik wilde gebruiken en toen ik terug ging naar de blog was alles weg! Echt foetsie, niet meer terug te vinden. Dus ik kon weer helemaal overnieuw beginnen!!

Rond 18.15 uur had ik alles weer overnieuw getypt en besloten Caro en ik ook nog even af te gaan koelen in het zwembad.

Om 19.00 uur weer terug naar de kamer, omkleden en op naar een restaurant, Olive Garden dit keer. Het was er nogal druk en we moesten 30 tot 40 minuten wachten. We hebben onze naam doorgegeven en zijn in de tussentijd naar de Target gelopen voor wat boodschappen. Toen we terugkwamen waren we ook meteen aan de beurt bij Olive Garden.

Het eten was heerlijk, maar veel te veel! We hadden ook geen van allen echt trek. Komt waarschijnlijk door de warmte ofzo.

Bij terugkomst bij het hotel werden we nog getrakteerd op een mooie zonsondergang.

Zojuist heb ik de koffer opnieuw ingepakt en alvast wat opgeruimd en ingepakt. Dat scheelt morgenochtend weer werk.

Nu ga ik nog heel even lezen. Kijken hoe lang ik het volhou, het was een vermoeiende dag vandaag!