Nadat iedereen zich had aangekleed zijn we weer Mainstreet ingelopen, op zoek naar een restaurant voor ontbijt. Helaas was alles dicht!! Ontbijt wordt gerserveerd op donderdag t/m zondag en vandaag is het dinsdag.
Dus maar weer terug naar het motel. Aan Ronda, de uiterst vriendelijk receptioniste, gevraagd waar we konden ontbijten. Zij adviseerde ons naar Prairie City te rijden, 13 mijl verderop, daar zat een café waar je kon ontbijten zei ze.
Dus we zijn alle spullen gaan inpakken, alles weer in de auto gestopt en toen uitgecheckt. We hebben Ronda een dikke fooi gegeven voor al haar hulp gisteren! Nadat Maurice nog een bak koffie had gepakt bij de receptie (want dat was "de lekkerste koffie van de vakantie tot nu toe") zijn we gaan rijden naar Prairie City.
Maar ook daar waren de restaurants dicht, geen breakfast op maandag en dinsdag. Wel was er een koffie tentje, waar ik een café latte heb gehaald en voor Caro en mij een plak Lemon poppy seed cake. In het supermarktje ernaast hebben we wat crackers gekocht. Dan maar ontbijten met crackers en creamcheese.
Het nadeel van niet ontbijten is dat Olaf meteen last krijgt van wagenziekte en hij werd al snel misselijk. We hebben dus al snel de auto langs de kant van de weg gezet zodat Olaf kon bijkomen en aldaar crackertjes gesmeerd en Olaf een pil tegen reisziekte in laten nemen. We waren gestopt in Wallowa-Whitman National Forest, wat was het daar stil! En wat waren er veel vlinders, echt honderden Atalanta vlinders. Helaas vonden er velen de dood door tegen auto's aan te vliegen.
Nadat we uitgegeten waren zijn we verder gereden, naar Baker City. Hier wilden we naar het National Historic Oregon Trail Interpretive Center, een museum over de Oregon trail, hoe de mensen reisten, wat ze allemaal meemaakten etc. Maar het bleek gesloten te zijn!
Baker City was eind 19e eeuw een grote stad, groot geworden door de goudmijnen in de regio en werd het 'Parijs van het Noordwesten' genoemd. We hebben rondgekeken op Mainstreet in downtown Baker City, omdat ik had gelezen dat daar nog veel oude, charmante gebouwen staan die je een beeld geven van hoe het vroeger was. 100 gebouwen staan op de lijst met nationaal historisch erfgoed. Wij vonden het vooral een gevalletje vergane glorie. De gebouwen zijn wel mooi, maar de helft van de panden stond leeg of de winkels waren niet open. Zo zonde!
Baker City heeft zelfs een Tower of Terror-hotel!
We besloten om dan maar naar Boise, de eindbestemming van vandaag, te rijden. Eerst nog even een stop gemaakt bij de Safeway, voor een drankje bij de Starbucks, wat boodschappen en sandwiches voor de lunch.
Ik heb trouwens zó hard moeten lachen om Caro in de Safeway. We wilden een bodylotion kopen, maar we willen natuurlijk wel graag weten of het lekker ruikt. Dus Caro opent de fles, brengt hem naar haar neus en wil ruiken maar knijpt iets te hard waardoor de lotion zo haar neus in spuit. Je had haar gezicht moeten zien!
We hebben de I-84 snelweg gepakt die rechtstreeks naar Boise leidt, 128 mijl verderop. Het landschap was voornamelijk woestijn, kaal en dor.
Rond half 1 zijn we gestopt bij rest area waar we aan een picknick-tafel (in de schaduw want het is alweer 38 graden buiten) onze sandwiches hebben opgegeten.
We zaten net weer op de weg toen we om 13.15 uur een bord langs de weg zagen staan met 'Entering Mountain time zone' en zo verloren we vandaag een uurtje. Het tijdverschil met Nederland is nu 8 uur.
Na nog een stuk rijden, op zo'n 56 mijl van Boise, reden we Idaho in, de 3e staat van deze vakantie.
We kwamen rond kwart voor 4 aan bij het hotel. We hebben eerst even gerust in de koelte van de kamer, ik heb alvast een deel van de blog geschreven en daarna zijn we naar het zwembad gegaan. Even lekker afkoelen in het water en lekker een boek lezen op een ligbed. Het is tenslotte vakantie!!
Tegen 19.00 uur zijn we weer in de auto gestapt. Allereerst naar downtown Boise gereden om de Idaho State Capitol Building te bekijken. Omdat het nog steeds 39 graden was buiten zijn we alleen eventjes uit de auto gestapt om foto's te maken en toen gauw de auto weer in!
Vervolgens doorgereden naar The Cheesecake Factory. Er werd ons verteld dat de wachttijd 45 minuten was. We hebben onze naam laten opschrijven en zijn toen naar de Starbucks gereden voor de Idaho-beker en hebben de auto weer volgetankt.
Toen we weer terugkwamen bij The Cheesecake Factory konden we meteen aan tafel. De serveerster was een wat oudere dame van Maleisische afkomst. Ze was echt heel grappig! Ze vroeg welke taal we met elkaar spraken en toen we zeiden 'Dutch' begon ze te vertellen dat ze 2 keer in Nederland was geweest, dat ze veel musea had bezocht en ze was ook naar de Efteling geweest. Verrassend om eens een keer iemand tegen te komen die meteen weet waar Nederland ligt.
We hebben heerlijk gegeten. Maurice en ik hebben allebei ons favoriete gerecht genomen, Maurice de Spicy Cashew Chicken en ik de Chicken Madeira. Caro ging voor een burger en Olaf had flatbread met pepperoni.
Na het eten zijn we weer teruggereden naar downtown. Het zag er gezellig uit, met veel restaurants en terrassen.
Wij gingen er heen om een kijkje te nemen in Freak Alley Gallery. Dit is een steeg vol met muurschilderingen. Het begon ooit met een beschilderde deur maar inmiddels zijn de hele steeg en de aangrenzende parkeerplaats compleet bedekt met tekeningen.
Na nog een laatste blik op het, nu verlichte, capitol building zijn we weer weggegaan, terug naar het hotel.
Nu nog even lekker de Tonight show met Jimmy Fallon kijken en dan slapen.
Caro... je moeder houdt echt wel van je, hoor!!😂😂😂
BeantwoordenVerwijderen